(25) 757 05 54 biuro@majsterpol.pl
Zaznacz stronę

Jak komponować kolory?

 

Zasady łączenia kolorów obowiązują w każdej dziedzinie – bez względu na to, czy projektujemy elewację domu, jego wnętrze, czy po prostu dobieramy strój na dany dzień. Niektóre kolory będą ze sobą współgrać i wyglądać dobrze, a innych nie będzie można łączyć ze sobą wcale. Wybór odpowiednich kolorów wydaje się być z pozoru łatwą rzeczą, jednak wystarczy rzut oka na koło barw lub wzorniki kolorystyczne kilku materiałów, aby całkowicie się pogubić. W tym miejscu przydatna staje się teoria koloru będąca zbiorem logicznie określonych zasad łączenia barw. Dzięki niej tworzenie harmonijnych i przyjemnych dla oka zestawień kolorystycznych staje się zdecydowanie łatwiejsze.

Kolory podstawowe i pochodne

Zgłębianie teorii koloru zacząć należy od podstaw, czyli od tego, w jaki sposób kolory powstają. Wyróżnić można kolory podstawowe, do których należą:

 

  • żółty,
  • czerwony,
  • niebieski.

 

Kolory te nazywane są podstawowymi, gdyż nie można ich uzyskać poprzez zmieszanie innych barw. Mieszając dwa wybrane kolory podstawowe otrzymamy kolory pochodne, do których należą:

 

  • pomarańczowy (czerwony + żółty),
  • fioletowy (niebieski + czerwony),
  • zielony (niebieski + żółty).

 

Trzy kolory podstawowe i trzy kolory pochodne to tzw. barwy czyste. Wśród nich wyszczególnić można pary barw dopełniających, czyli tych, które na kole barw znajdują się naprzeciwko siebie:

 

  • fioletowy i żółty,
  • czerwony i zielony,
  • niebieski i pomarańczowy.

 

Łącząc kolor podstawowy z pochodnym otrzymamy kilka dodatkowych barw:

 

  • magenta (czerwony + fioletowy),
  • cynober (czerwony + pomarańczowy),
  • indygo (niebieski + fioletowy),
  • turkus (niebieski + zielony),
  • bursztynowy (żółty + pomarańczowy),
  • zieleń wiosenna (żółty + zielony).

 

Wszystkie wymienione kolory tworzą 12 kolorów głównych. Na kole barw każda z nich stanowi połączenie dwóch kolorów z nią sąsiadujących (poza trzema podstawowymi). Jak jednak wiadomo, istnieje znacznie większa ilość kolorów niż wspomniane 12 – są to różne odcienie kolorów głównych. Odcienie otrzymujemy po dodaniu określonej ilości bieli (odcień jasny) lub czerni (odcień złamany, „brudny”) do koloru głównego. Możemy do niego również dodać czerń i biel jednocześnie – choć otrzymamy wtedy inny kolor, będzie on utrzymany w tej samej tonacji (toniczna gama kolorystyczna).

Schemat powstawania dwunastu kolorów głównych – otrzymujemy koło barw.

 

Pamiętać należy również o temperaturze barw. Wyróżnić można barwy ciepłe (czerwony, pomarańczowy, żółty itp.) oraz zimne (niebieski, zielony, zimny fiolet).

Jak w takim razie łączyć kolory?

Po zgłębieniu wiedzy na temat powstawania poszczególnych kolorów, można przejść do ich umiejętnego łączenia. Istnieją trzy metody, które pozwalają na tworzenie logicznych i harmonijnych zestawień kolorystycznych. Pierwsza z nich to metoda analogiczna, która polega na łączeniu ze sobą głównego koloru z dwoma sąsiadującymi na kole barw (można łączyć też ich jasne lub ciemne odcienie). Do danej palety można dodać jeszcze dwa kolejne kolory sąsiadujące z dwoma poprzednimi. W ten sposób uzyskamy paletę pięciu kolorów analogicznych. Metoda kolorów analogicznych może być przydatna w sytuacjach gdy chcemy uzyskać delikatne i niezbyt kontrastowe zestawienie różnych barw.

Schemat analogicznego połączenia kolorów.

 

Metoda dopełnieniowa polega na łączeniu ze sobą dwóch kolorów lub ich odcieni dopełniających się, czyli znajdujących się naprzeciwko siebie na kole barw. Jak łatwo się domyślić, metoda ta pozwoli na stworzenie zestawienia najbardziej kontrastującego. Z połączeniem tym należy jednak uważać, gdyż nie w każdej sytuacji wyglądać będzie dobrze. Najlepszym sposobem jest wybranie jednego głównego koloru i dobranie drugiego w formie akcentu kolorystycznego. Jeśli chcemy użyć większej ilości kolorów w zestawieniu, mogą to być jasne i ciemne odcienie dwóch wybranych barw.

Schemat dopełnieniowego połączenia kolorów.

 

Metoda dopełnieniowa posiada także inny wariant, w którym łączy się 3 kolory – jeden główny oraz dwa dodatkowe. Barwy dodatkowe ułożone są symetrycznie po bokach koloru dopełniającego dla koloru głównego (czyli znajdującego się naprzeciwko niego na kole barw). Dzięki tej metodzie otrzymamy zestawienie koloru zimnego z dwiema ciepłymi (i odwrotnie). Połączenie to jest najbezpieczniejsze wtedy, gdy główny kolor potraktuje się jako bazę, a dodatkowe dwie barwy – jedynie jako akcenty kolorystyczne. Kolor główny nie stanowi też w tym połączeniu szczególnej dominanty ze względu na obecność dwóch innych dość kontrastowych kolorów.

Zestawienie to będzie tym bardziej żywe i kontrastowe, im większa będzie odległość między kolorami dodatkowymi na kole barw. Jeśli dystans będzie niewielki – kolory będą do siebie zbyt podobne (w tym zestawieniu okaże się to niekorzystne) i schemat zbliży się wizualnie do podstawowej metody dopełnieniowej z dwoma kolorami. Natomiast jeśli odległość między kolorami dodatkowymi osiągnie 120 stopni, otrzymamy triadę, czyli połączenie trzech kolorów położonych w równych odległościach od siebie na kole barw.

Schemat dopełnieniowego połączenia kolorów – wariant dzielący kolor dopełniający na dwie sąsiadujące barwy.

 

Kolejny sposób łączenia kolorów to metoda monochromatyczna. Polega ona na łączeniu jednej barwy czystej (np. czerwonej) z jej jasnymi i ciemnymi odcieniami. Jest to zestawienie, które zawsze prezentuje się dobrze, nawet jeśli brak w nim zdecydowanego kontrastu. Kolorystykę w danym zestawieniu różnicować można poprzez używanie ciemniejszych lub jaśniejszych odcieni danego koloru. Jeśli chcemy aby dane zestawienie kolorystyczne przykuwało uwagę, metoda monochromatyczna nie jest najlepsza, gdyż jest zbyt spokojna i mało kontrastowa.

Schemat monochromatycznego połączenia kolorów.

 

Następny sposób łączenia kolorów to triada, w której otrzymujemy zestawienie 3 kolorów znajdujących się w tej samej odległości od siebie na kole barw (jeśli podzielimy koło na 3 równe części, kolory znajdujące się na liniach podziału będą właśnie triadą). Jak nietrudno się domyślić, w połączeniu tym znów mamy do czynienia z dość dużym kolorystycznym kontrastem (trzy zupełnie inne kolory), dlatego zestawienie to może być zbyt przytłaczające, jeśli użyte barwy mają ten sam duży stopień nasycenia. Dobrym rozwiązaniem może być użycie jednego mocno nasyconego koloru, a pozostałe dwa zastosować w formie jasnych odcieni.

Triada – połączenie trzech kolorów stanowiących równy podział koła barw.

 

Najbardziej zróżnicowanym sposobem łączenia kolorów jest tetrada będąca innym wariantem metody dopełnieniowej. Stanowi ona połączenie dwóch par kolorów dopełnieniowych (znajdujących się naprzeciwko siebie na kole barw). Prościej mówiąc – jeśli podzielimy koło na cztery równe części, na liniach podziału otrzymamy kolory stanowiące tetradę. W tetradzie brakuje dominacji jednego koloru. Otrzymujemy w niej cztery zupełnie kontrastowe barwy. Łączenie kolorów za pomocą tetrady, ze względu na swą trudność, nie należy do najpopularniejszych. Otrzymane zestawienie może być dla niektórych zastosowań zbyt żywe i zróżnicowane kolorystycznie.

Tetrada – połączenie czterech kolorów stanowiących kwadratowy podział koła barw.

 

W mnogości dostępnych metod z pewnością można się pogubić. Dlatego też warto stosować podstawową zasadę: dla projektowanej elewacji czy wnętrza najlepiej jest wybrać jeden główny kolor i na jego podstawie tworzyć kolorystyczne zestawienie z innymi barwami za pomocą dowolnej z dostępnych metod.

Jak wybierać kolory do domu?

Wybierając kolory dla elewacji domu, należy zachować szczególną ostrożność (więcej w artykule: O materiałach i kolorach dla budynku – na co zwrócić uwagę?). Jeśli decydujemy się na użycie wyrazistej barwy, najbezpieczniej będzie ją łączyć z jej jasnymi lub ciemnymi odcieniami (metoda monochromatyczna) lub zastosować wyłącznie jeden kolor, umiejętnie zestawiony z użytymi na elewacji materiałami. Łączenie zupełnie przeciwstawnych ze sobą kolorów na elewacji (np. wg metody dopełnieniowej) może być ryzykowne i zupełnie niewspółgrające z naturalnym lub zbudowanym otoczeniem. W przypadku wnętrza własnego domu sprawa jest prostsza, gdyż ogranicza nas wyłącznie nasza wyobraźnia. Niemniej jednak, w tym przypadku istotne będzie uwzględnienie psychologii koloru (więcej w artykule: Psychologia koloru w architekturze), a także zaprojektowanie całości wnętrza w taki sposób, aby różne kolory wzajemnie ze sobą współgrały. Jest to szczególnie istotne w projektowaniu wnętrz typu open-space.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na to, czy przebywając w jednym pomieszczeniu, widzimy ściany pomieszczeń sąsiadujących (np. widok na kuchnię z salonu, widok na salon z pomieszczeń na piętrze itp.). W takim przypadku kolorystyka tych pomieszczeń powinna ze sobą współgrać. Pomocne może być przespacerowanie się po domu i dostrzeżenie, które ściany sąsiadują ze sobą w zasięgu naszego wzroku. Kluczowe będzie także zrozumienie, które pomieszczenie w projektowanym budynku jest centralne – na ogół będzie to salon lub salon połączony z kuchnią. Wybór kolorystyki rozpocząć można od ustalenia podstawowej barwy dla pomieszczenia centralnego. Najbezpieczniejszy będzie jasny, delikatny, nieprzytłaczający kolor ścian. Jeśli zależy nam na mocniejszym odcieniu, można nim podkreślić np. jedną ze ścian salonu (dla przykładu – pomalowanie wszystkich ścian mocnym turkusem będzie dość przytłaczające). Jeśli zależy nam na najprostszej bieli, warto wprowadzić mocniejszy kolor w postaci dodatków lub mebli, aby pomieszczenia nie stały się zbyt sterylne i smutne.

Przy pomieszczeniach typu open-space warto dobierać kolorystykę wnętrz pod kątem całości.

 

Przy wyborze kolorystyki dla ścian pozostałych pomieszczeń, warto kierować się metodą monochromatyczną, stosując jasne i ciemne odcienie koloru wybranego dla pomieszczenia centralnego. Jeśli chcemy zastosować kontrastowe kolory, należy tutaj być szczególnie ostrożnym. Metodę dopełnieniowych kolorów można stosować we wnętrzach, jednak warto wybrać bezpieczny sposób. Jasnym odcieniem jednego koloru podkreślić można ściany, a barwę dopełniającą zastosować w postaci dodatków i akcentów kolorystycznych.

Kolorystyka monochromatyczna – różne odcienie koloru granatowego.

 

Jeśli łączenie kolorów jest dla nas dużym wyzwaniem, warto zaczerpnąć najlepszej inspiracji, jaką jest środowisko przyrodnicze. Kolory, które występują obok siebie w przyrodzie, zawsze będą dobrze prezentować się we wnętrzu. Inspiracją może być las, łąka, jezioro, morze, plaża. Warto zastosować kolory występujące w naturalnym środowisku i urozmaicić je ich jasnymi i ciemnymi odcieniami. Takie rozwiązanie kolorystyczne dobrze sprawdzi się we wnętrzach, w których zastosowano naturalne materiały, takie jak kamień czy drewno.

Połączenie ciepłego koloru drewna z ziemistą barwą ścian oraz towarzyszącą zewnętrzną zielenią skojarzy się z kolorystyką świata przyrodniczego.

Powiązane produkty

Slider

Materiały do pobrania

Zobacz również

Slider

MajsterPol poleca:

Slider

KONTAKTIEREN SIE UNS!

  Haben Sie noch Fragen? Schreiben Sie uns